دام نقدینگی

تله نقدینگی به وضعیتی اشاره دارد که نرخ بهره در یک اقتصاد در سطح بسیار پایین قرار دارد و افراد ترجیح می دهند پول خود را به صورت نقدی یا معادل پول نقد نگه دارند زیرا در مورد عملکرد اقتصاد یک کشور مطمئن نیستند.

تله های نقدینگی هنگامی اتفاق می افتد که یک کشور در تلاش است تا از رکود اقتصادی بهبود یابد و دولت قصد دارد با کاهش نرخ بهره برای تسهیل وام ، سرمایه گذاری در کشور را تقویت کند.

در یک اقتصاد استاندارد ، چنین کاهش در نرخ بهره ، هم وام گرفتن و هم هزینه های خود را از طرف تولید کنندگان و مصرف کنندگان تشویق می کند ، همانطور که از طریق افزایش در سرمایه گذاری های خصوصی و هزینه های مصرف کننده منعکس می شود. این منجر به بهبود سطح تقاضای کل یک اقتصاد می شود و از این طریق منجر به افزایش مربوط به تولید ناخالص داخلی کشور نیز می شود.

با این حال ، یک سیاست پولی انبساطی از طریق کاهش نرخ وام در هنگام نزدیک شدن نرخ بهره در حال حاضر نزدیک به 0 ناکارآمد است ، زیرا هرگونه کاهش بیشتر هیچ تاثیری در الگوهای وام گرفتن افراد ندارد. به دلیل حاکم بر تقاضای افسرده و سطح تولید ، افراد ترجیح می دهند پول خود را در ظهور شرایط اقتصادی ذخیره کنند.

مفهوم تله نقدینگی

مفهوم تله نقدینگی برای اولین بار توسط اقتصاددانان J. M Keynes و J. H. هیکس در سال 1937 ، به عنوان یک وضعیت اقتصادی برای اولین بار پس از رکود بزرگ دهه 1930 مشاهده شد. به عنوان یک نتیجه از یکی از بدترین بحران های اقتصادی جهانی ، نرخ بهره معیار که توسط اکثر کشورها تعیین شده بود ، در تلاش برای تقویت تقاضا و در نتیجه سطح عرضه ، نزدیک به 0 بود.

با این حال ، کینز به پیشرفت قابل توجهی در الگوهای وام و سرمایه گذاری بازارها در سراسر جهان اشاره کرد ، زیرا افراد نسبت به سناریوی اقتصادی نامشخص بودند و چشم انداز بدبینانه را در مورد هرگونه سرمایه گذاری در آینده اتخاذ کردند. همچنین ، سطح بیکاری به عنوان پیامدهای افسردگی در حال افزایش بود و باعث کاهش عرضه پول در دست افراد متداول شد.

برای غلبه بر چنین تله های نقدینگی ، اقتصاددان کینز پیشنهاد کرد که سیاست پرداخت مالی توسط دولت ها در سراسر جهان تصویب شود ، که بعداً در مدل IS-LM که توسط هیکس تهیه شده بود ، گنجانیده شده است.

طبق اقتصاددانان مشهور ، هزینه های گسترده دولت باعث افزایش عرضه پول در یک اقتصاد می شود ، در نتیجه سطح تقاضای کل بالاتر را به همراه دارد و از این رو ، به عنوان راه حلی برای دام نقدینگی در اقتصاد عمل می کند. این یکی از اولین مراحل بهبودی از افسردگی است که توسط کشورها در یک چرخه تجارت تجربه می شود.

چه چیزی منجر به تله نقدینگی می شود؟

چشم انداز بدبینانه در مورد سرمایه گذاری در بین افراد در یک اقتصاد پس از رکود اقتصادی توسعه یافته است ، زیرا افراد انتظار دارند که از طریق بازار سهام دستاورد واقعی کسب کنند. چنین چشم انداز نزولی در بورس سهام منجر به افزایش ارزش پس انداز افراد می شود ، زیرا آنها انتظار دارند که شرایط اقتصادی حتی بیشتر شود. در چنین شرایطی ، پیامدهای تله نقدینگی محدود است زیرا هرگونه سقوط بیشتر در نرخ بهره امکان پذیر نیست (زیرا آنها نزدیک به 0 هستند).

پیامدهای تله نقدینگی

یکی از مهمترین نشانگرهای برای درک ضمن تجزیه و تحلیل تله نقدینگی و پیامدهای آن ، به ترتیب تأثیر آن بر بازارهای سهام و اوراق قرضه است. سرمایه گذاری در حقوق صاحبان سهام بسیار تحت تأثیر قرار می گیرد زیرا افراد در مورد عملکرد شرکت ها در آینده نزدیک مبهم هستند. این باعث کاهش جریان نقدی این مشاغل می شود و به شدت بر سطح تولید آنها تأثیر می گذارد و در نتیجه بر تولید ناخالص داخلی یک کشور تأثیر می گذارد.

سرمایه گذاری در بازار اوراق بهادار نیز به میزان قابل توجهی کاهش می یابد ، زیرا قیمت اوراق و نرخ بهره به طور معکوس مرتبط هستند. از آنجا که اوراق بهادار به طور معمول با یک رژیم بهره ثابت همراه است ، هرگونه افزایش نرخ بهره بازار باعث می شود سرمایه گذاران به طرح های سرمایه گذاری مربوطه مانند سپرده های ثابت تغییر دهند. این باعث کاهش تقاضا برای اوراق قرضه می شود و در نتیجه منجر به کاهش قیمت اوراق قرضه می شود.

در صورت تله های نقدینگی ، افراد انتظار دارند که میزان نرخ بهره از سطح ناچیز به مرور زمان افزایش یابد و از این طریق منجر به کاهش قیمت اوراق شود. از این رو ، از ترس از ضررهای سرمایه ، افراد ترجیح می دهند به جای سرمایه گذاری یکسان ، پول خود را به صورت نقدی یا حساب پس انداز استاندارد ذخیره کنند.

بنابراین ، سیاست پولی انبساط (از طریق کاهش نرخ بهره) هیچ تأثیر در افزایش سطح سرمایه گذاری در یک کشور ایجاد نمی کند. افراد ترجیح می دهند به جای سرمایه گذاری یکسان در ترس از بازده ناکافی و/یا عدم اطمینان بازار ، وجوه خود را نگه دارند.

شاخص های تله نقدینگی

• نرخ کم بهره-

شاخص اصلی دام نقدینگی ، سطح نرخ بهره کم کم است که توسط بانک مرکزی یک کشور برای مدت طولانی مقرر شده است. اگرچه هدف اصلی چنین سیاست های دولت اطمینان از فعالیت اقتصادی قوی است ، اما در صورت عدم نظارت از نزدیک ، دام نقدینگی می تواند به زودی توسعه یابد.

به طور معمول ، تله های نقدینگی هنگامی اتفاق می افتد که اقتصاد از رکود اقتصادی بهبود می یابد. از آنجا که دولت ها سعی می کنند رشد اقتصادی را از طریق سیاست های انبساط برای افزایش هزینه ها و سرمایه گذاری ها افزایش دهند ، در صورتی که نرخ بهره برای مدت طولانی بسیار پایین (نزدیک به صفر) باشد ، تأثیر خلاف آن در سطح پس انداز در بازار مشاهده می شود.

تأثیر رکود در حال افزایش سطح بیکاری در یک کشور است که این امر به معنای کاهش درآمد در دست مصرف کنندگان است. با داشتن پایه صندوق پایین تر ، افراد به جای سرمایه گذاری/خرج کردن ، تمایل به صرفه جویی در هرگونه بودجه اضافی برای تأمین هزینه های اضطراری در آینده دارند. بنابراین ، کاهش نرخ بهره تمایل به نتیجه ای در رابطه با احیای اقتصاد ندارد.

سطح تقاضای مصرف کننده افسرده منجر به کاهش مداوم سطح قیمت یک اقتصاد می شود. چنین روندهایی تأثیر منفی بر رشد اقتصادی یک کشور دارد ، زیرا تولید کنندگان را از تولید مقادیر بالاتر در پاسخ به سود پایین تر باز می کند. این تأثیر منفی بر تولید ناخالص داخلی یک کشور ایجاد می کند.

چگونه می توان بر دام نقدینگی غلبه کرد؟

یکی از روشهای مهم نفی تله نقدینگی در اقتصاد از طریق سیاست مالی گسترش است. افزایش هزینه های دولت همراه با مالیات کمتر ، تأثیر مثبتی بر اقتصاد دارد ، زیرا تولید را ترغیب می کند ، که به نوبه خود باعث افزایش سطح اشتغال در یک کشور می شود. در نتیجه ، از آنجا که افراد درآمد یکبار مصرف بالاتری برای افزایش هزینه در سطح تقاضای کل دارند ، و همچنین افزایش الگوهای سرمایه گذاری مشاهده می شود.

کاهش گسترده در سطح قیمت همچنین می تواند الگوهای هزینه افراد را تقویت کند ، در نتیجه الگوی احتکار پول و سناریوی تله نقدینگی مداوم را شکستن.

نمونه های تله نقدینگی - ژاپن

اولین بار در دهه 1990 اولین بار در اقتصاد ژاپن مشاهده شد و در پی آن نرخ بهره استاندارد کشور به شدت کاهش یافت. با اطمینان از مصرف کننده و سرمایه گذاری جهانی ، سقوط در ارزش های Nikkei 25 ، شاخص معیار توکیو ، مورد توجه قرار گرفت. از سال 2019 ، نرخ بهره در ژاپن با 0. 1 ٪ کار می کند.

دام نقدینگی پیامدهای عمده رکود اقتصادی است و اگر بلافاصله حل نشود ، می تواند تأثیر مخربی بر رشد اقتصاد داشته باشد. در حالی که سیاست های مالی انبساط در بیشتر موارد کار می کند ، اقتصادهای بسیار توسعه یافته اغلب در صورت تله های نقدینگی ، در احیای سطح تقاضای کل خود با چالش هایی روبرو هستند.

در حالی که افراد تمایل دارند تا ثبات خود را تا ثبات اقتصادی بدست آورند ، سرمایه گذاران باتجربه اغلب با انجام ارزش خرید سهام با قیمت پایین تر از این وضعیت از این وضعیت استفاده می کنند. این امر آنها را قادر می سازد تا هنگام بهبودی اقتصاد ، از پاداش های بالاتر (از طریق سود سرمایه) بهره مند شوند ، زیرا قیمت چنین اوراق بهادار در مواقع رونق اقتصادی افزایش می یابد.< pan> تله نقدینگی دلالت عمده ای از رکود دارد و می تواند تأثیر مخربی بر رشد یک اقتصاد داشته باشد ، اگر بلافاصله حل نشود. در حالی که سیاست های مالی انبساط در بیشتر موارد کار می کند ، اقتصادهای بسیار توسعه یافته اغلب در صورت تله های نقدینگی ، در احیای سطح تقاضای کل خود با چالش هایی روبرو هستند.