ارز

آنچه که ارز "فیات" دقیقاً موضوع بحث و گفتگو است ، با طیف عقیده ای که از طرفداران پول سخت اجرا می شود و اعلام می کند که هر چیزی غیر از یک مبنای ارز "پول فیات" است ، به طیف وسیعی از نظریه های اقتصادیکه این پویایی بازار را در اختیار دارد ، نظم و انضباط مالی را اجرا می کند. به طور کلی ، محافظه کاران فوق العاده پول فیات را به شدت تعریف می کنند ، و مخالفت با پول فیات با مخالفت با بانکداری ذخیره کسری و دولت هایی که دارای یک بانک مرکزی هستند همراه است. در مقابل ، طرفداران "پول بدون بدهی" استدلال می كنند كه پولی كه مستلزم صدور بدهی بانک مرکزی است ، بار عموم مردم است. در اصل ، دقیقاً همانطور که یک مکتب فکری وجود دارد که با هر پولی که به ذخایر خاص ، قابل شمارش و قابل اندازه گیری مرتبط نباشد ، مخالف است ، یک مکتب فکری وجود دارد که ارزش هرگونه تجاوز به توانایی دولت در صدور یادداشت ها را انکار می کندبشر

از نظر تاریخی ، پول مبتنی بر خاص - به طور کلی طلا و نقره - واحد حسابی بود که دولت ها به عنوان "مناقصه قانونی" می پذیرند و به سکه هایی که "رسانه در گردش" بودند ، مورد ضرب و شتم قرار گرفت. یعنی دولت آن را به عنوان پرداخت می پذیرفت و دیگران را با پذیرش سکه طلا و نقره ، معمولاً با نرخ ثابت ، وادار می کند. یادداشت هایی که مستقیماً توسط ارز مورد حمایت قرار می گرفت توسط بانکهای خصوصی و دارندگان SPECIE که به عنوان "پیش نویس" برای جابجایی یا وام دادن استفاده می شدند ، استفاده شد. این سیستم پیش نویس هرگز به طور کامل ناپدید نشده است ، و امروزه معادل های فناوری بالا از آن وجود دارد که از ماشین های فکس به جای یادداشت های بانکی استفاده می کنند. با این حال ، چنین ارزهای سخت غالباً از نظر کمبود و بر اساس وعده پرداخت ، مانند "یادداشت های اعتبار" ، "یادداشت های بانکی" یا سهام در شرکت ها منجر به ارزهای متناوب می شدند. چنین پولی هنگامی که دولت مرکزی به عقب برگردد ، یا دیگران را ملزم به عقب نشینی دیگران می کند ، و یا از این موارد ملزم به عقب نشینی می شود ، مانند یادداشت هایی مانند مناقصه قانونی بدون قول بازپرداخت در نمونه. نمونه ها شامل سهام در انحصار دولت و اسکریپت نظامی است که به سربازان صادر می شود. اصطلاح عمومی "پول کاغذ" برای تأمین چنین پول فیات در طول قرن 18 و اوایل قرن نوزدهم استفاده شد و تمایل آن به تورم منجر به مخالفت سیاسی سخت شده با هرگونه استفاده از کاغذ شد ، حتی اگر از وعده پرداخت حمایت شود ، زیرا چنین وعده هایی وجود داشت. شکستن آسان ، و پاسخگویی سخت است.

در قرن 18th ، تقاضای فزاینده ای برای تجارت بین المللی وجود داشت ، که استانداردهای پولی را بر اساس بیش از یک نوع خاص کمتر و کمتر پایدار می کرد ، زیرا افراد از نرخ ارز مصمم دولت برای خرید نقره در جایی که ارزان قیمت بودند استفاده می کردند. سپس آن را برای طلا در جایی که بیش از حد ارزیابی شده است ، بازخرید کنید. این منجر به اتخاذ تدریجی استاندارد طلا در بین ملل صنعتی شد. در حالی که تاریخ های دقیق آن اغلب دشوار است ، تصویب بریتانیا از حاکمیت طلا در سال 1816 حرکت خود را به یک استاندارد طلا آغاز کرد و 1844 به طور کلی به عنوان تأسیس استاندارد طلای عملی در انگلستان قدمت دارد. پیش از این نقره استانداردی بود که طلا اندازه گیری می شد ، زیرا اروپا هجوم نقره ای از معادن در آلمان و نقره ای از امپراتوری های اینکا و آزتک غارت کرده بود. کلمه "دلار" از نام "تالر" برای یک سکه نقره ای از معادن در نزدیکی شهر یواخیمشتال در بوهمیا آمده است. این معادن اولین کشف قابل توجه نقره در اروپا از زمان باستان بود.

اولین نمونه تاریخی پول فیات در چین بود. دولت های چین به منظور جلوگیری از تورم ، "یادداشت های اعتباری" را که برای مدت زمان محدود به عنوان مناقصه ارزش داشتند ، تولید می کردند. با این حال ، سلسله آهنگ (قرن 10 تا سیزدهم) ، پول کاغذ مناقصه ای نامحدود ، خوب در کل امپراتوری خود ، به عنوان راهی برای تمرکز کنترل مالی و جلوگیری از تجارت خارجی ایجاد کرد. با این حال ، این پول فقط به همان اندازه ماندارینات که آن را اجرا می کرد ، پایدار بود و فقط به اندازه استحکام و یکپارچگی افرادی که آن را ایجاد کرده اند ، ایمن است. از آنجا که هر دو تقلبی آسان بود و ارتباطات آهسته بود ، آزمایش آهنگ با پول کاغذ فرو ریخت ، زیرا افراد ترجیح می دادند از طریق پیش نویس های بانکی ، یا چک هایی که از طلا حمایت می کردند ، تجارت کنند.

دولت ها غالباً یادداشت هایی را تولید می کردند که ارز فیات بود ، با این قول که به دارندگان اجازه می دهد مالیات را در آن یادداشت ها بپردازند ، در واقع ، حداقل یک شریک تجاری آینده را برای یادداشت اطمینان می دهند. این یادداشت ها همچنین به عنوان پول مبتنی بر "بدهی" گفته می شد و شامل صدور یادداشت ها در مستعمرات انگلیس در آمریکا ، به ویژه در ویرجینیا و ماساچوست نیز می شد. چنین پول مبتنی بر بدهی با تخفیف نقره ای فروخته شد که دولت پس از آن هزینه می کرد و بعداً در یک نقطه ثابت منقضی می شود. با این حال ، حتی این شکل محدودتر از پول فیات مستعد چرخه تورمی یا تورم بود ، زیرا آن دسته از اشخاصی که می توانند به صورت خاص مالیات دهند ، این کار را انجام می دادند و با نزدیک شدن به انقضاء ، پول مبتنی بر بدهی را کاهش می داد.

چرخه مکرر پول سخت تورم ، و پس از آن پول کاغذ تورمی در بیشتر قرن 18 و 19 ادامه یافت. غالباً ملل دارای ارزهای دوگانه هستند و معاملات کاغذ با تخفیف با پول خاص از آن استفاده می کنند. مثالها شامل "قاره ای" است که توسط کنگره ایالات متحده قبل از قانون اساسی صادر شده است ، کاغذ در مقابل دوکات های طلا در دوران ناپلئونی وین ، جایی که کاغذ اغلب در 100: 1 در برابر طلا و حباب دریای جنوبی از جان قانون که توسط یادداشت های بانکی تولید نمی شود ، مورد حمایت کافی قرار نمی گرفت. ذخایرسوءاستفاده از پول کاغذی که توسط بانک ها صادر شده است ، بیشتر کشورهای صنعتی را به صورت غیرقانونی از ارز خصوصی یا تنظیم دقیق چاپ آن ، مانند قانون بانکی ملی ایالات متحده در سال 1862 ، سوق داد.

هر چرخه تورم و وحشت باعث می شود شهروندان نذر کنند که هرگز اجازه تورم را نداشته باشند ، تا دور بعدی کاهش فشار استخوان باعث شکست تجارت و وام گیرندگان فشرده شده که مجبور به بازپرداخت پول بسیار سخت تر از آنچه وام گرفته بودند ، بازپرداخت می کردند. یک مثال خوب ، لغو "بانک ایالات متحده" توسط اندرو جکسون است ، جایی که وی پول کاغذی را که توسط دولت "غیرقانونی" حمایت می شود اعلام کرد. این دو وسوسه-برای ایجاد ارزهای تورمی و اجازه دادن به ذخایر از یک به یک به نرخ مورد انتظار بازخرید طلا-به طور مکرر ثبات اقتصادی را سرگرم می کند.

این جنگ جهانی اول بود که برخورد بین پول خاص و پول فیات بود. در این مرحله ، اکثر کشورها انحصار قانونی دولت را در مورد مناقصه قانونی داشتند و در تئوری دولت ها قول داده اند که یادداشت های طلا یا نقره را بر روی تقاضا بازخرید کنند. با این حال ، هزینه های جنگ و گسترش گسترده پس از آن ، هر ارز را به طور مؤثر پول فیات ایجاد می کند ، زیرا هیچ دلیلی برای دولت وجود ندارد که به همان اندازه پول چاپ نکند و احساس کند می تواند با بخشی از ذخایر خود برگردد. از آنجا که مجازات مستقیمی برای انجام این کار وجود نداشت ، دولت ها مسئولیت عواقب اقتصادی "اجرای مطبوعات چاپ" را بر عهده نداشتند ، و قرن بیستم خود را با ترور اقتصادی جدید روبرو دانست: بیش از حد.

بحران اقتصادی منجر به تلاش برای تأیید مجدد پول سخت با نوع جدیدی از ارز شد: پول مبتنی بر دارایی. این پول با جنبه های ارز فیات ، به این دلیل که قابلیت تبدیل محدود ، بانکداری ذخیره کسری و واحد حساب کاربری توسط دولت ، با پول مبتنی بر کالاها وجود داشت ، به این ترتیب که محدودیت هایی برای میزان پولی که می توان در گردش بود وجود داشت. با این حال ، بسیاری از کشورها نتوانستند چک ها و تعادل های قانونی مناسب را ایجاد کنند ، و در نتیجه همچنان به رونق تورمی و شلوغی های تورم دچار دچار شد. یک نمونه اخیر ، نیم تنه آرژانتینی بود که به دنبال پرده برداری از "هیئت ارز" آن بود. به جای پیوند دادن به طلا ، پزو با دلار آمریکا مرتبط بود که به عنوان مبنای پول سخت عمل می کرد. هنگامی که یک بحران اقتصادی رخ داد ، ذخایر دلار از کشور فرار کرد و باعث فروپاشی مبنای پولی شد.

سیستم های پولی مبتنی بر اعتبار

پول مبتنی بر دارایی در دهه 1930 به خودی خود دوام چندانی نداشت و توسط توافق نامه برتون وودز با یک سیستم ذخیره طلا مرتبط بود. ارزش دلار ایالات متحده به 1/35 اونس Troy (888. 671 میلی گرم) از طلا ("استاندارد طلا") و سایر ارزها به دلار آمریکا چسبیده بود. ایالات متحده قول داد دلار در طلا به سایر بانکهای مرکزی بازپرداخت کند. عدم تعادل تجارت توسط مبادلات ذخیره طلا یا وام های صندوق بین المللی پول اصلاح شد.

سرمایه داری جهانی ، که در آن یک ارز به خودی خود به عنوان یک کالا به خودی خود معامله می شود ، به احتمال زیاد به پول اعتباری اعتماد می کند که می تواند هم منابع (کالا) و هم از حمایت از منابع (توسط فیات های نظامی ایالات) را منعکس کند. این امر توسط هیچ یک از ایالت ها بلکه با تنش بین ایالت ها پایدار نیست ، زیرا سرمایه گذاری از ارز به ارز در "بازار پول" باز مهاجرت می کند. تا زمانی که یک مکانیسم بازخورد بین المللی وجود داشته باشد ، به موجب آن کشورهایی که تلاش می کنند ارز خود را باد کنند ، دچار افت مربوطه در قدرت خرید بین المللی و یک مکانیسم بازخورد داخلی ، به موجب آن دولت در قبال شکست های اقتصادی ناشی از غیرمجاز مالی یا پولی ، مسئولیت پذیر است. سیستم پول ویژگی های یک سیستم پول FIAT را به خود اختصاص نمی دهد. با این حال ، به طرفداران پول سخت چنین مکانیسم هایی اعتماد نمی شود ، و تمام پولی که مستقیماً براساس تقاضا قابل بازپرداخت خاص نیست ، "پول فیات" است.

این رژیم از پول مبتنی بر دارایی یا پول مبتنی بر اعتبار ، که در آن بانک ها ارز را به عنوان واسطه و دولت ها ایجاد می کنند ، به نوبه خود ، سیستم بانکی را پس می گیرند ، مجموعه ای متفاوت از مشکلات را تولید می کنند. در هیچ بخش کوچکی زیرا فوراً تمایز ارزهای صوتی از موارد ناخوشایند آسان نیست ، و می توان با یک قانون یا مقررات قانونی ، پول مبتنی بر اعتبار را به پول فیات تبدیل کرد. مسئله اعتماد به نفس بر پول مبتنی بر اعتبار حاکم است ، این اطمینان که یک بانک مرکزی یا دولت خاص با اجازه دادن به عرضه پول بیش از حد افزایش یا سقوط می کند ، به شکلی بر خلاف منافع ملی خود عمل نخواهد کرد. بخشی از سیستم اعتماد به نفس شامل نگه داشتن ذخایر برای پشتیبانی از ارز در صورت حمله و صدور بدهی برای تنظیم عرضه ارز است.

انتقادات گسترش پول اعتباری

هر دو اقتصاد مارکسیستی و اقتصاددانان سبز تکامل را از رژیم های فیات محور به اعتبار محور برای سرمایه داری جهانی اساسی می دانند ، زیرا امپریالیسم مستقیم و استعمار توسط واسطه های محلی بیشتر جایگزین می شود و روابط بین ثروتمندان و فقرا بیشتر با بدهی تعریف می شود.

برخی از گروه ها (مانند جنبش ضد گلوبالیزاسیون یا طرفداران کمونیسم) تغییر را کم عمق و ناعادلانه توصیف می کنند. آنها استدلال می كنند كه قدرتهای امپراتوری یا استعماری (مانند ایالات متحده یا انگلستان) كنترل كامل قدرت نظامی ، به ویژه قدرت دریایی را برای كنترل تجارت کالاها حفظ می كنند و فقط اجرای محلی را به مستعمرات سابق خود واگذار می كنند (اکنون "متحدین" آنها). آنها همچنین استدلال می كنند كه رژیم اعتباری بسیار مغرضانه نسبت به دولت های ملت در حال تحریم سرمایه داری ، پذیرش سیاست از صندوق بین المللی پول ، پاکسازی ارزهای آنها از طریق بانک برای شهرک های بین المللی (BIS) و متعلق به سازمان تجارت جهانی است. آنها معتقدند ، این موارد به سادگی فیات نظامی موجود و مزایای ناعادلانه آن از استعمار را گسترش می دهد ، مانند تعیین قیمت کالاها از نظر مصنوعی پایین است.

اقتصاددانان نئو کلاسیک پاسخ می دهند که هیچ کشوری ملزم به تعلق به هیچ یک از این سازمان ها نیست ، و کشورهایی مانند کوبا و کره شمالی یک فیات نظامی سخت را حفظ می کنند و کنترل مطلق خود را حفظ می کنند ، به ویژه ارز سخت که به راحتی برای کالاهای موجود در کالاها معامله می شودبازارهای غربیآنها به موقعیت اقتصادی دشوار این ملت ها به عنوان شواهدی از بیهودگی حفظ رژیم های پول فیات در دنیایی که توسط سرمایه داری اعتباری متقابل اداره می شود ، اشاره می کنند. منتقدان پاسخ می دهند که این موضع با انزوا ، تحریم ها و تحریم تقویت شده است و این ملت ها به دلیل وابستگی به اتحاد جماهیر شوروی در طول جنگ سرد ، آسیب وثیقه ای متحمل شده اند. با این حال ، این استدلال کاملاً غیرقابل اطمینان برای اقتصاددانان کلاسیک است ، که به نوبه خود پاسخ می دهند که اقتصادهای منزوی نه تنها بانکداری فیات ، بلکه حمایت گرایی را نیز انجام می دهند - شیوه هایی که از رقبای بی کفایت محلی از رقبای صالح جهانی محافظت می کند.

رابطه پول فیات ، ربا ، بهره بدهی و پول کالای پیچیده است و معمولاً باید در کل اقتصاد سیاسی برقرار شود. رقیب اقتصاد ملی و مزایای نسبی آنها و ثبات در بازارهای جهانی ارز منعکس می شود. حرکاتی وجود دارد که باعث می شود BIS از رتبه های اعتباری برای دولت های ملت استفاده کند تا آنها را معادل شرکت ها یا مالکان زمین به منظور ذخایر مورد نیاز باشد. این امر "فرهنگ اعتباری را سخت می کند" به قول اندرو کراکت ، رئیس سابق بانک. همچنین تشخیص واقعی پول فیات از پول اعتباری را دشوار یا غیرممکن می کند ، زیرا هر دو به هژمونی سرمایه داری جهانی و کشورهای ملت که آن را عملی می کنند ، تکیه می کنند. در واقع ، تمام ارزهای سخت براساس توافق نامه های پشت خود BIS بالا می روند و سقوط می کنند.